بلاگ

ایمنی حریق
ایمنی حریق

ایمنی حریق

همه ما در هنگام آتش سوزی باید با ایمنی حریق و نحوه استفاده از تجهیزات اطفای حریق به شکل درست و دقیق آشنا باشیم.

چرا نیاز به سیستم آتشنشانی و اطفاي حریق داریم؟

1. پیشگیري از بروز آتش سوزي
2. محافظت از ساختمان در برابر حریق
3. تامین سلامت کارکنان در ساختمان
4. به حداقل رساندن خسارت هاي مالی و اقتصادي

چهار عامل عمده ایجاد حریق

1. پدیده هاي طبیعی نظیر رعد و برق
2. خطاهاي انسانی ( کبریت ، ته سیگار… )
3. نواقص فنی ( سیم کشی ها و وسایل برقی …)
4. اتش سوزي هاي عمدي ( خودکشی، کینه توزي ، پوشش جرم …
علل و شرایط بروز حریق

عوامل و شرایط متعددي می توانند در بروز حریق ایفاي نقش نمایند که مهم ترین آن ها شامل موارد زیر است:

1. آتش گیري مستقیم: مانند نزدیک نمودن شعله به مواد سوختنی

2. افزایش تدریجی دما: افزایش دما در یک توده زغال سنگ یا مواد آلی و حیوانی که بتدریج دماي آنها در اثر فشار و فعل و انفعالات بالا رفته و شروع به سوختن می کنند.

3. واکنش هاي شیمیائی: واکنش هاي نظیر ترکیب آب و اسید، پتاسیم و آب، فسفر با اکسیژن هوا، اسید نیتریک با کاغذ می تواند عامل شروع حریق گردد.

4. اصطکاك: مالش بین دو جسم آتش گیر مانند دو قطعه چوب خشک یا ترمز شدید چرخ هاي هواپیما روي باند فرودگاه از نمونه هاي این شرایط است.

5. تمرکز پرتوهاي مرئی و غیر مرئی: در این حالت به دلیل خاصیت ذرهبینی تمرکز نور روي اشیاءباعث حریق می گردد.

6. الکتریسیته جاري: حرارت حاصل از عبور جریان برق از یک هادي داراي مقاومت بالا می تواند سببحرارت و آتش گردد.

7. الکتریسیته ساکن: به دلیل ایجاد جرقه ناشی از اختلاف پتانسیل در مکان هایی که داراي گاز یا بخار مواد آتشگیر باشند می تواند داشته باشد.

8. صاعقه: صاعقه داراي صدها هزار ولت اختلاف پتانسیل الکتریکی است و می تواند براحتی سبب بروز حریق گردد.

9. انفجار ناشی از مواد منفجره: دینامیت یا TNT و بسیاري مواد منفجره دیگر در حین انفجار می توانند آتش سوزي هاي وسیعی را ایجاد نمایند.

10 . تراکم بیش از حد ماده سوختنی: تراکم بیش از حد مواد سوختنی در حالت بخار یا گاز مشابه آنچه که در موتورهاي درون سوز اتفاق می افتد همراه با یک عامل راه انداز مانند جرقه می تواند سبب بروز حریق گردد.

 

علل و شرایط بروز حریق در صنایع بخاطر عدم رعایت ایمنی حریق

1. عیب ساختمانی
2. عیب نگهداري و انبارداري
3. عیب عدم پیش بینی و پیشگیري از اتش سوزي
4. عیب عدم اطلاع از طروق مبارزه با حریق
5. عیب تاخیر در اطلاع یافتن از وقوع آتش سوزي
6. جرقه هاي ایجاد شدخ ار ماشین ها
7. کاغذ هاي پاره و بی مصرف
8. نشت مایعات از ظروف
9. سمباده ها و سنگ سمباده
10 . فلزات مذاب
11 . جوشکاري و برش فلزات
12 . آتش بازي
13 . خاکسترهاي داف یا آتشهاي باقی مانده و خاموش نشده
14 . مشتعل شدن روغن هاي داغ
15 . سیگار، کبریت و فندك به خصوص سیگارهاي خاموش نشده

 

ایمنی حریق

تعاریف کاربردي در ایمنی حریق

سوختهاي جامد

اغلب جامدات سوختنی ترکیبات حاوي کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن هستند و لذا موقع سوختن گاز دي اکسید کربن و بخار آب تولید می کنند. در شرایطی مثل اتاقهاي بسته یا فضاهاي محصور که نفوذ هوا کم بوده و اکسیژن کافی وجود ندارد، سوختن مواد به صورت ناقص رخ داده و بجاي دي اکسید کربن ، مونوکسید کربن که گازي سمی است تولید می شود.

این گاز سمی بی رنگ، بی بو و بی مزه عامل اصیلبسیاري از مرگ هاي ناشی از حریق است. مهمترین عوامل موثر در اشتعال مواد جامد سطح تماس ماده با هوا، خاصیت هدایت حرارتی، میزان رطوبت و سرعت انتشار شعله بر روي آنهاست.

سوختهاي مایع 

این نوع سوختها مثل بنزین، الکل، نفت و گازوئیل تحت شرایط مختلف دما و فشار به شکل بخار در می آیند. در این خصوص درجه فراریت و نقطه جوش ( تبخیر ) اهمیت بسیاري دارد. مثلا بنزین و الکل تحت شرایط دمائی معمولی به راحتی تبخیر می شود و اگر این بخارات در فضاهاي بسته و بدون تهویه هوا جمع شوند می توانند با اولین جرقه خطر انفجار و آتش سوزي را به دنبال داشته باشند.

سوختهاي گازي 

معمولا در محیطهاي صنعتی این گازها تحت شرایط فشار و دما در داخل سیلندرها نگهداري می شوند مثل گاز استیلن، یا با داشتن مواد اولیه در مواقع مورد نیاز تولید می شوند مثل گاز استیلن که در انبار کاربید تولید می شود و یا به شکل طبیعی خود تحت سیستم لوله کشی مصرف می شوند مثل گاز شهري. از مهمترین گازهاي قابل اشتعال می توان به هیدروژن، استیلن، متان، پروپان و غیره اشاره کرد.

حدود حداقل و حداکثر قابل اشتعال و انفجار در ایمنی حریق

گازها و بخارات علاوه بر نقطه جرقه زنی یا شعله زنی، حداقل و حداکثر غلظت قابل اشتعال یا انفجار را هم دارند. یعنی براي آنکه ماده اي مثل بخار بنزین دچار آتش گردد بایستی غلظت آن در هوا در یک محدوده معین باشد نه بیشتر و نه کمتر. خارج از این محدوده آتش گیري رخ نمی دهد حتی اگر شعله اي یا جرقهاي وجود داشته باشد.

حال اگر غلظت یک گاز یا بخار قابل اشتعال در یک محفظه سر بسته مثل یک مخرن به این محدوده برسد و جرقه اي در آن ایجاد گردد در صورت وجود اکسیژن در غلظت کافی اشتعال بسیار سریع توام با آزاد شدن ناگهانی انرژي و گرماي بسیار بالا در زمان بسیار کوتاه حادث می شود که انفجار
نامیده می شود .

(Flash Point ) نقطه شعله زنی

درجه حرارتی است که تحت آن یک ماده سوختنی مایع ( یا در حال تبدیل به مایع ) به حد کافی بخار می شود تا به محض تماس با یک شعله یا جرقه شعله ور گردد. یعنی همه مواد مایع و برخی مواد جامد در ابتدا بایستی به اندازه اي گرما دریافت کنند تا در سطح خود به شکلی درآیند که قابلیت شعله ور شدن را پیدا کنند.

نقطه شعله زنی براي مواد مختلف متفاوت است و هر چه قدر این نقطه پایین باشد ماده قابل اشتعال تر است( وقتی می خواهید چوب کبریت را روشن کنید، جرقه هاي تولید شده نشانگر رسیدن ماده سوختنی به نقطه جرقه زنی است).

درجه آتشگیري

کمترین درجه حرارتی که براي تداوم احتراق ماده سوختنی لازم است. یعنی درجه حرارتی که بتواند ماده سوختنی را به شکلی در آورد که به طور متوالی و مداوم با اکسیژن سریعا واکنش گرما زا بدهد.

براي همه مواد درجه آتشگیري از نقطه جرقه زنی یا شعله زنی بالاتر است( در مثال چوب کبریت، وقتی شعله کبریت روشن می شود در واقع به درجه آتشگیري رسیده است که این دما از دماي جرقه زنی آن بالاتر است).

احتراق خودبخودي

برخی مواد خاصیت سوختن خود بخودي دارند که به آن احتراق خود بخودي گفته می شود یعنی براي سوختن نیاز به حضور جرقه یا شعله ندارد بلکه در اثر افزایش درجه حرارت بدون تماس مستقیم با شعله حادث می شود مثل سوختن علوفه هاي مرطوب تل انبار شده روي هم یا واکنش مواد شیمیایی ناسازگار با یکدیگر و تولید حرارت که در حضور اکسیژن دچار آتش سوزي می گردند.

مخاطرات حریق و آتش سوزي 

• شعله و حرارت
• دود و گازهاي سمی و قابل سوختن
• کاهش اکسیژن
• ایجاد نقص در سازه هاي ساختمان

گسترش و شدت حریق

سرعت گسترش حریق( شعله حریق ) بسته به نوع ماده سوختنی و شرایط بروز حریق متفاوت است. همچنین این سرعت در جهات مختلف نیز متفاوت می باشد. به طور کلی سرعت گسترش حریق براي آزبست را برابر صفر گرفته و بقیه مواد را بر اساس آن بیان می کنند. سرعت گسترش حریق در جهت عمودي و به سمت بالا بیشتر از سایر جهات و در جهت عمودي به سمت پایین کمتر از دیگر جهات است.

عوامل مؤثر بر گسترش و شدت حریق

عوامل زیر می توانند بر گسترش حریق مؤثر باشند:

1. افزایش دسترسی به اکسیژن: این عامل توسط جریان هوا امکان پذیر می گردد همچنین در موادي که در حین سوختن می توانند اکسیژن آزاد نمایند، حریق گسترش بیشتري خواهد داشت.

2. ثبات شیمیایی ماده سوختنی: هرچه ثبات ماده از نظر حالت و ترکیب شیمائی کمتر باشد، بر شدت حریق می افزاید.

3. سطح ماده سوختنی: هرچه سطح ماده قابل احتراق گسترده تر باشد شدت و سرعت حریق بیشتر می شود. مثلاً طبقه بندي مواد در انبارهاي بزرگ، منابع سوخت با سطح بزرگ و پراکندگی مواد در سطح زمین، پوشش گیاهی و امثال آن از این جمله اند. گسترش حریق در سطوح عمودي سریع تر از سطوح افقی است.

محصولات حریق 

1. گازها و بخارت حاصل از حریق ( بخش خطرناك حریق از نگاه تلفات انسانی است )
2. ذرات (بواسطه احتراق ناقصو در دماي پایین ایجاد می شود)
3. شعله (قسمت قابل رویت حریق است. شدت گرماي آن وابسته به میزان اکسیژن و رنگ آن وابسته
به ماده سوختنی است)
4. گرما یا انرژي (وابسته به مدت زمان شروع حریق، نوع ماده سوختنی و نیز میزان گسترش آتش
است )

فازهاي حریق

1. فاز اول یا فاز شروع حریق
– اکسیژن در دسترس است
– دما حدود 1000 فارنهایت است
– گسترش حریق تصاعدي است

– زمان رسیدن به اوج حریق کوتاه است حدود کمتر از نیم ساعت

2. فاز دوم یا سوختن آزاد
– گسترش حریق وجود دارد
– دما حدود 1300 فارنهایت
– اکسیژن به تدریج کاهش می یابد

3. فاز سوم یا سوختن کند
4. فاز برگشت شعله

انتقال و انتشار حریق

گسترش حریق می تواند به طرق مختلف انجام گیرد. راه هاي زیر انتشار حریق به مکان هاي مجاور یا طبقات بالاتر و حتی پایین تر را امکان پذیر مینماید:
الف – هدایت (از مواد ملتهب و داغ)
ب- جابجائی هواي داغ
ج- تشعشع
د – شعله (تماس شعله)

تقسیم بندي مکان ها از نظر خطر در ایمنی حریق

1. مکانهاي کم خطر:

در این مکان ها مقدار مواد قابل احتراق یا به طور کلی بار آتش گیري کم بوده و گسترش حریق زیاد نیست. دانسیته مواد سوختنی در این دسته به طور متوسط 502 کیلوگرم بر متر است.

مثال هایی از این دسته ، مدارس ، سالن هاي پذیرایی، منازل مسکونی و مانند آن است و حریق در این اماکن به خوبی قابل کنترل می باشد. بار حریق می تواند به مقدار حرارت تولید شده از سوختن ماده قابل احتراق در هر مترمربع از محیط  بر حسب  Kcal یا BTU  نیز بیان گردد.

2 – مکانهاي با خطر متوسط:

دانسیته مواد سوختنی به طور متوسط  در این اماکن بین 50 الی 100 کیلوگرم بر متر است. مواد سوختنی قابل توجه بوده لیکن حریق آن ها قابل کنترل است. انبار کارگاه هاي تولیدي کوچک، انبار مواد پلاستیکی و اغلب صنایع غیر حساس از این جمله می باشند .

3 – مکانهاي پرخطر:

در این اماکن مقدار ذخیره مواد قابل اشتعال زیاد بوده و در صورت بروز حریق، آتش سوزيهاي شدیدي بوجود می آید. مانند انبارهاي بزرگ چوب، مخازن سوخت، کارخانه هاي تولیدي مواد آلی، رنگ، لاستیک ، پالایشگاه و مانند آن. دانسیته مواد سوختنی به طور متوسط در این گروه بیش از 100 کیلوگرم بر مترمربع می باشد.

مکان ها از جنبه هاي دیگر نیز می توانند در این سه گروه قرار داده شوند. این جنبه ها شامل ارزش اقتصادي، اهمیت مواد، ارزش معنوي کالاها می باشد.

دسته بندي انواع حریق در ایمنی حریق

براي سهولت در پیشگیري و کنترل آتش سوزي، حریقها را برحسب ماهیت مواد سوختنی به دسته هاي مختلفی تقسیم بندي می کنند. در امریکا و ژاپن توسط مراجع رسمی حریق در چهار دسته   A,B,C,D  و در در اروپا و استرالیا به پنج دسته A,B,C,D,E تقسیم بندي شده است.

دسته A در همه تقسیم بندي ها مواد جامدي است که خاکستر به جا میگذارد.  دسته B مواد نفتی و مایعات قابل اشتعال است. دسته C  شامل آتش سوزي ناشی از گازها و مایعات یا مخلوطی از آنها است و دسته D شامل فلزات قابل اشتعال می باشد .

A آتش دسته

 این نوع آتش سوزي از سوختن مواد معمولی قابل احتراق، عموماً جامد و داراي ترکیبات آلی مصنوعی حاصل می شود. این منابع کاغذ، پارچه، چوب، پلاستیک و امثال آن است که پس از سوختن ازخود خاکستر به جا می گذا خاموش کننده هایی که براي کنترل آن به کار می روند علامتی مثلث شکل  و سبز رنگ با نشان A دارند. مبنای اطفاء آنها بر خنک کردن است.

آتش دسته B

این آتش در اثر سوختن مایعات قابل اشتعال یا جامداتی که به راحتی قابلیت مایع شدن دارند (عموماً مواد نفتی و روغن هاي نباتی) پدید می آید. برخی از این مواد ممکن است حلال در آب نیز باشند (مانند الکل،استون)، لیکن استفاده از آب به دلایلی که در ادامه خواهد آمد، به هیچ وجه براي اطفاء آن ها توصیه نمی شود.

خاموش کننده هایی که براي این دسته مناسب هستند داراي برچسب مربع قرمز رنگ با علامت B هستند. اطفاء این حریق عموما مًبتنی بر خفه کردن حریق است.

آتش سوزي مایعات قابل اشتعال در ایمنی حریق ، بعلت تبخیر سریع از نظر سهولت و ادامه اشتعال خطرناك تر از جامدات بوده و به علت اینکه داراي شکل ثابتی نمی باشد احتمال جاري و پخش شدن انها در محیط وجود دارد و همین عمل سبب ازدیاد سطح تماس مایع با هوا گردیده و موجب ازدیاد شعله می گردد.

بنابراین مسله مهم در حریق مایعات قابل اشتعال جلوگیري از جریان مایع با گسترش ان در سطح می باشد.

به منظور اطفائ حریق مایعات قابل اشتعال، خاموش کننده مناسب پودر شیمیایی و کف می باشد. البته اگر مایع داخل مخزن مشتعل گردد، ابتدا باید بدنه مخزن را سرد و خنک نموده و بعد اقدام به اطفائ نمود تا بدین طریق از برگشت مجدد شعله جلوگیري گردد.

قابل ذکر است که مایعات قابل اشتعال باید در داخل مخازن فلزي دربدار و دور از منابع حرارتی و عوامل حرارت زا نگهداري شوند.


مایعات از نظر اشتعال بودن در ایمنی حریق به دو دسته تقسیم می شوند:

1 – مایعات سریع الاشتعال: که نقطه تبخیرشان پایین است مانند تینر و بنزین
2 – مایعات کند اشتعال : که نقطه تبخیرشان بالاست مانند گازوئیل و قیر مایعات از نظر حل شدن در آب به دو دسته تقسیم می شوند:


الف – مایعات محلول در آب مانند الکل ها و اترها
ب – مایعات غیر محلول در آب مانند روغن، نفت، بنزین، گازوئیل.


C آتش دسته 

این دسته شامل آتش سوزي ناشی از گازها و مایعات یا مخلوطی از آنها است که به راحتی قابلیت تبدیل به گاز را  دارند می باشد مانند گاز مایع و گاز شهري. این گروه نزدیک ترین نوع حریق به دسته B می باشد و خاموش کننده های مربوط به علامت C در مربع آبی رنگ مشخص می شوند. راه اطفاء این حریق خفه کردن و سد کردن مسیر نشت می باشد.

حال اگر چنین وضعیتی در مکان بسته واقع شده باشد باید با رعایت و انجام موارد زیر از بروز انفجار و اتش سوزي جلوگیري و خطر را بر طرف ساخت:

1. از قطع و وصل کلیدهاي برق خودداري شود. فقط میتوان از کنتور که در خارج از محل نشت گاز قرار دارد، برق را قطع کرد.
2. خاموش کردن تمام حرارتی، مانند بخاري، چراغ….
3. استفاده از حداقل نفرات براي بر طرف نمودن عامل خطر
4. استفاده از دستگاه تنفسی و لباس ضد حریق
5. بستن شیر گاز
6. اجتناب از روشن و خاموش کردن چراغ قوه
7. استفاده از سرلوله آب اماده جهت حریق و انفجار احتمالی


D آتش دسته 

حریق هاي این دسته ناشی از فلزات سریعاً اکسید شونده مانند منیزیوم، سدیم، پتاسیم و امثال آن می باشدو خاموش کننده هاي مناسب براي اطفاء آن ها با علامت ستاره زرد رنگ D مشخص می شوند.

E آتش دسته

این دسته شامل حریق هاي الکتریکی می باشد که عموماً در وسایل الکتریکی و الکترونیکی اتفاق می افتد مانند سوختن کابل هاي تابلو برق یا وسایل برقی و حتی سیستم هاي کامپیوتري، نامگذاري این دسته نه به خاطر متفاوت بودن نوع ماده سوختنی بلکه به خاطر مشخصات وقوع، اهمیت و نوع دستگاهها است که حریق در آن ها رخ می دهد.

راه اطفاء این دسته قطع جریان برق و خفه کردن حریق با گاز co2  یا هالن و هالوکربن می باشد. خاموش کننده هایی که قابلیت کنترل آن را دارند با حرف E نشان داده میشوند.

F آتش دسته

این گروه به خاطر اهمیتشان به طور مجزا تقسیم بندي گردیده اند و شامل حریق آشپزخانه و مواد سوختنی مهم آن یعنی چربی ها و روغن هاي آشپزي می باشد. اخیراً خاموش کننده مناسبی نیز براي این گروه تولید گردیده است.

روشهاي عمومی اطفاء در ایمنی حریق 

اصولاً اگر بتوان یکی از اضلاع هرم حریق (حرارت، اکسیژن، مواد سوختنی یا واکنش هاي زنجیره اي) را کنترل و محدود نموده یا قطع کرد، حریق مهار می شود. اگرچه واکنش هاي زنجیره اي لازمه بروز حریق است ولی در درجه اول اهمیت نیست.

 

ایمنی حریق1. سرد کردن ( توسط آب، دي اکسید کربن)
2. خفه کردن ( توسط کف، دي اکسید کربن، خاك، ماسه و
خاك)
3. سد کردن یا حذف ماده سوختنی
4. کنترل واکنش هاي زنجیره اي (هالن و پودرهاي مخصوص)
5. رقیق کردن هوا ( نیتروژن و دي اکسید کربن)

مواد خاموش کننده آتش در ایمنی حریق

موادي که به عنوان ماده خاموش کننده به کار میروند، به چند دسته قرار می گیرند. به دلیل لزوم سرعت عمل و افزایش پوشش خاموش کننده ها، میتوان از دو یا چند عنصر خاموش کننده به طور هم زمان استفاده نمود. طبعا هًر کدام از مواد یاد شده در اطفاء انواع حریقها داراي مزایا و معایبی میباشند .

1. آب
2. آب سبک یا آب نازك( آب همراه با مادهاي به نام سورفکتانت)
3. کف اتش نشانی
 – کف شیمیایی ( سولفانت آلومینیوم و محلول بیکربنات سدیم) 
– کف مکانیکی
4. پودر خاموش کننده
5. پودر خشک
6. گاز دي اکسید کربن

7. ترکیبات هالوژنه

خاموش کننده هاي دستی در ایمنی حریق

فراگیر ترین وسیله خاموش کننده شامل این دسته می باشد، زیرا در لحظات اولیه بروز حریق می توانند به طور مؤثري توسط افراد عادي به کار گرفته شوند. این دستگاه ها ارزان و ساده بوده و در دسترس می باشند ، نیاز به آموزش پیچیده ندارند و در اطفاء حریقهاي کوچک یا شروع حریق هاي بزرگ کاملاً مناسب هستند.

تمام خاموش کننده هاي دستی به طور قراردادي باید داراي مشخصاتی باشند تا تشخیص و استفاده از آن ها براي افراد براحتی صورت گرفته و در کوتاه ترین زمان ممکن آتش سوزي مهار گردد .

خاموش کننده هاي دستی در ایمنی حریق به پنج گروه تقسیم میشوند:

الف – خاموش کننده هاي محتوي آب
ب- خاموش کننده هاي محتوي کف
ج- خاموش کننده هاي محتوي پودر شیمیایی

 د – خاموش کننده هاي محتوي گاز co2
ه – خاموش کننده هاي محتوي مواد هالوژنه (هالن)

 

ایمنی حریق

نکات مهم در به کارگیري خاموش کننده هاي دستی در ایمنی حریق

1- تعداد آن ها باید متناسب با نوع حریق و فضاي مورد نظر باشد. 
2- فاصله دو کپسول نباید از 22 متر بیشتر باشد به عبارت دیگر فاصله دسترسی افراد به خاموش کننده نباید از 22 متر بیشتر باشد.
3- ارتفاع قرارگیري نباید خیلی بالا یا نزدیک زمین باشد. بهتر است ارتفاع قاعده کپسول از سطح زمین 1/1 متر بوده و بیشتر از متوسط ارتفاع آرنج افراد نباشد. 
4- براي هر محل بیش از یک دستگاه خاموش کننده پیش بینی شود. 
5- بلافاصله پس از هر بار استفاده از کپسول باید آن را شارژ نمود زیرا احتمال بروز حریق مجدد منتفی نیست. در مکان هایی که کپسول ها را براي شارژ تحویل می گیرند شرکت مربوطه باید
به تعداد مناسب جایگزین موقت در محل هاي مربوطه نصب نماید تا در صورت بروز هرگونه حادثه مشکلی از نظر دسترسی بوجود نیاید.
6- هنگام استفاده از خاموش کننده براي اطفاء حریق، باید پاشش مواد به صورت جارویی در سطح قاعده حریق انجام گردد.
7- اپراتور هنگام خاموش نمودن حریق باید پشت به باد باشد. 
8- پرسنل تیم عملیاتی یا کارکنانی که براي اطفاء در نظر گرفته شده اند باید تحت آموزش مداوم و تمرینات دوره اي قرار گیرند.

نصب خاموش کننده ها در ایمنی حریق

1- خاموش کننده هایی که وزن آنها به 40 پوند میرسد می باید به نحوي روي دیوار نصب شوند که فاصله رأس بالایی خاموش کننده از کف زمین بیشتر از 6 فوت نشود.
2- خاموش کننده هایی که وزن آنها بیشتر از 40 پوند است می باید به نحوي روي دیوار نصب شوند که فاصله رأس بالایی خاموشکننده از کف زمین بیشتر از 3/5 فوت نشود.
3- در تحت هیچ شرایطی فاصله انتها و یا کف خاموشکننده تا زمین نباید کمتر از 4 اینچ شود.

ایمنی حریق در انبارها

در انبارها عرض راهروها بین ردیفهاي مواد انبارشده و فضاي آزاد بین سقف، دو فاکتور مهم تلقی میشوند. راهروها بین ردیفهاي مواد انبارشده از گسترش حریق احتمالی تا حدي جلوگیري می کنند. بین مواد انبارشده حداقل باید 60 سانتیمتر فضاي خالی وجود داشته باشد.

فضاي آزاد بین مواد و سقف بایستی  30/5 سانتیمتر باشد. درصورتیکه در سقف اسپرینکلر نصب شده باشد فاصله بین مواد انبارشده و اسپرینکلرها نبایستی کمتر از 18 اینچ یا 45/7 سانتیمتر باشد.

یکی از بهترین روشهای پیشگیري از حریق هاي انبارها استفاده از سیستم های خودکار مبارزه با حریق است. بر اساس مطالعات انجام شده 96 درصد از آتش سوزيهاي رخ داده شده در ساختمانهایی که مجهز به آب پاش خودکار بوده اند توسط این سیستم اطفا کامل شده اند.

براي مطمئن شدن از اینکه انبار تحت حفاظت کامل قرار دارد سیستم مدیریت میبایست به انجام اقداماتی مانند موارد ذیل مبادرت ورزد:

1- بازرسی ماهانه از سیستم آب پاش خودکار و انجام تست مربوط به جریان و تست آلارم و همچنین  ثبت و نگهداري تستهاي انجام شده

2- انبار کردن مایعات قابل اشتعال و پلاستیکها بر اساس کدهاي استاندارد NFPA

3- تمرین سالیانه به صدا در آوردن زنگ خطر حریق فرضی، خروج اضطراري پرسنل و اطفا آتش سوزي فرضی

4- براي کامل شدن برنامه هاي حفاظت و پیشگیري از حریق سعی شود که از هر چهار روش کنترل حریق به وسیله سیستمهای اتوماتیک اطفا، کنترل به وسیله سیستمهای دستی اطفا، کنترل به وسیله تدابیر سازه اي و کنترل به وسیله کند کردن پروسه احتراق، استفاده شود.

حفاظت ساختمانها در مقابل حریق

در هر بنا، چنانچه بار متصرف تمام طبقات با بخشهایی از آنها بین 500 تا 1000 نفر باشد، حداقل 3 راه خروج مجزا و دور از هم لازم خواهد بود و براي بار متصرف بیش از 1000 نفر، حداقل 4 راه خروج مستقل و دور از هم باید تدارك شود.
در کارگاههاي با تعداد نیروي انسانی کمتر از 1000 نفر کارگر ، وظایف مدیریت ایمنی حریق ، به کمیتههاي حفاظت فنی و بهداشت کار واگذار میگردد.

در کارگاههاي با تعداد نیروي انسانی بیش از 1000 نفر کارگر لازم است سامانه مدیریت ایمنی حریق طراحی و اجرا گردد. در این سامانه پس از ارزیابیهایی که توسط کارشناسان خبره صلاحیتدار انجام خواهد شد، کلیه تمهیدات مدیریتی و سخت افزاري مورد نیاز بایستی پیش بینی و تأمین گردد.

Instagram لینکدین
سایدبار